is de plek waar we persoonlijke kennis, ervaringen en gedachten delen rond verschillende thema’s met een link naar ZORG en WELZIJN. Dat doen we op onze eigen unieke manier, vaak met bittere ernst, af en toe eens humeurig, meestal in eenvoud, … maar bovenal voorzien van de nodige humor of een knipoog tussendoor. – Liesbeth en Inge – meer info via het hoofdmenu onder de rubriek "over"
Daarnet schreef ik enkele zinnen neer in een persoonlijk berichtje aan een vriendin-verpleegkundige. Een eenvoudig en persoonlijk bericht dat ik eigenlijk ook gewoon met iedereen kan delen, in het bijzonder met elke hulp- en zorgverlener die nu keihard in de weer is: zorg voor mekaar... en voor jezelf!
Wat komen moet dat komt, en als het komt dan zullen we er mee om gaan. Het is een mantra die ze al vele jaren voor zichzelf herhaalt. En ze blijft er in geloven. Misschien wordt dit geen sprookje van duizend-en-één nacht. Er zal ongetwijfeld meer dan eens gevloekt, gehuild en ontgoocheld worden. Toch zijn binnen de perken de mogelijkheden even onbeperkt als daarbuiten. Daarom net laat ze het niet aan haar hart komen. Samen. Samen met de mensen rondom zich.
Adem en ruimte; om te zijn wie ik op dat ogenblik wou zijn; kwetsbaar en onzeker; met mijn verhaal en mijn vragen; aan wie ik die wou toevertrouwen; in mijn koppigheid en tijdelijk beperkte zelfredzaamheid: het lukt me zelf wel en dat omkleden en opfrissen en dat in- en uit bed zonder pottenkijkers; het lachen om onnozelheden met mijn bezoek overdag; het janken in het stille en donkere 's nachts.
Van tijd tot tijd laten we hier onze gedachten de vrije loop. Het doet goed, ze een plekje te kunnen geven. En toch blijf ik het me soms afvragen (en samen met mij ook Liesbeth) We benoemen het onze 'exposuretwijfels': gaan we niet te ver, wordt dit niet te persoonlijk, neigt dat niet naar aanstellerij, …? Vandaag kon iemand me echter opnieuw overtuigen van het tegendeel. Nee, dit is geen aanstellerij of exposure. Dit is een bijzondere en unieke leerschool voor wie zich er voor open stelt.
Als zorgverlener heeft niet iedereen ervaring met patiënt zijn, maar iedereen is wel mens. Laat ons focussen op die relatie van mens tot mens en niet van zorgverlener tot patiënt. Te vaak maken plaatsen we de ander in een negatief daglicht om onszelf beter voor te doen.
Vaak vergeet ik gewoon dat ze ziek is, chronisch ziek, die vriendin van mij. Een onzichtbare ziekte, maar eentje met een niet te onderschatten impact op de kwaliteit van leven. Ik weet dat, omdat ze mij doorheen de voorbije 4 jaar, beetje bij beetje in vertrouwen nam en af en toe eens een kwalijk gevolg van haar ziekte toevertrouwde. Vaak in een lachen, meestal met een kwinkslag, maar daarom niet minder gemeend.
Mis je jouw patiënten niet? Een vraag die mij de voorbije maanden wel eens meer gesteld werd. Na mijn onverwachte carrièrewending van verpleegkundig consulent naar projectcoördinator[1] van een chronic care project een niet onlogische vraag. Een omwenteling van 180 graden zo blijkt: van een job met dagelijks intense patiëntencontacten, naar een coördinerende job waarbij een… Lees verder Zicht op zee
Ik leerde intussen met vallen en opstaan dat het niet uitmaakt wat je doet in het leven, of dat een carrière uitbouwen is of je kiest om een rol als mama en echtgenote op te nemen. Als je je maar oprecht gelukkig kan voelen in de eenvoud van elke dag en in dat wat je doet en bijdraagt. Zelfs als je daar de onvoorziene omstandigheden van een wispelturige ziekte moet bijnemen.
De keuzes die we maken worden niet alleen van buitenaf gestuurd. Ze worden voor een groot stuk mee bepaald door wie je bent en hoe je naar jezelf kijkt. Toen ik mijn job inruilde voor een leven achter de schermen als mama en echtgenote, stak het minderwaardigheidsgevoel plots opnieuw hevig de kop op, zonder dat ik me er bewust van was. Het is pas een drietal jaar geleden dat ik mezelf er mee durfde te confronteren.
Zij: "jij ziet er goed uit." - en ik, ik groei vanbinnen ...
Zij: "Maar euh. Hélemaal niet 'ziek' toch, mooi rond en gezond." - stilte van mijn kant ...
Ik uiteindelijk: "Bedankt!" - en ik kook intussen vanbinnen ...
*EINDE GESPREK*
